Patisserie De Rouw in Vught mixt ambachtelijke kwaliteit met creativiteit

Verleidelijke taartjes en handgemaakte truffels

Oogstrelend mooie taartjes, handgemaakte bonbons met romige vulling… de Vughtse patisserie van het echtpaar Arthur en Doris de Rouw is een bron van verleiding. Zéker nu er naast de winkel een nieuw winkelatelier is geopend met etalage, zodat klanten de patissiers aan het werk kunnen zien. Voor Arthur en Doris is met deze uitbreiding een droom uitgekomen. Een gesprek over hippe bruidstaarten, topkwaliteit, de taakverdeling tussen het paar, prestigieuze prijzen en een bakkerij vol technisch vernuft.

Direct bij aanvang van het gesprek wordt de rolverdeling tussen het ondernemerspaar duidelijk: Doris behartigt de commerciële zaken; Arthur stuurt de patissiers aan en is verantwoordelijk voor ‘het product’. Arthur roemt Doris’ zakelijke instinct en creativiteit. Doris omschrijft haar echtgenoot onder meer als dirigent van een orkest. Een flink orkest, wel te verstaan, want het paar heeft ruim vijftig mensen in dienst, waarvan zo’n dertig fulltimers. Hoe anders was het begin jaren ’90, toen Doris en Arthur de patisserie van Arthur’s vader overnamen. Doris stond in de winkel; Arthur in de bakkerij. “Toen we startten, hadden we een droom”, vertelt Doris. “We wilden een swingende en verrassende patisserie worden die topkwaliteit levert. Dat was een uitdaging en we zijn wel eens ‘uitgelachen’, maar we hebben eraan vastgehouden. Ons publiek moest soms aan vernieuwingen wennen. Nu lachen we erom, maar toen we jaren geleden verse vanillestokjes verwerkten, brachten klanten taartjes terug omdat er zwarte spikkeltjes in zaten. Gelukkig weten klanten inmiddels waar we voor staan. Van heinde en verre komen ze naar ons toe. Op zaterdag is het hier een ontmoetingsplek. Duizenden gebakjes gaan er dan over de toonbank. De mooiste momenten maak ik op die middagen mee. Als Arthur iets in de winkel komt aanvullen, maken klanten hem graag persoonlijk complimenten. Fantastisch, daar doen we het voor.”

Passie
Zowel Doris als Arthur zijn grootgebracht in een bakkerij. Ouders De Rouw startten de Vughtse patisserie zo’n 45 jaar geleden; de ouders van Doris runden een brood- en banketbakkerij. () “Misschien was het juist daarom dat mijn ouders me waarschuwden toen ik met een banketbakker ging trouwen, mijn vader zei altijd banketbakker is een uitstervend ras!’Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Met heel hard werken, dat wel. Werkweken van tachtig uur? Je merkt het niet eens dat je veel werkt. Maar dat komt omdat we het met zoveel liefde en passie doen. We doen álles om kwaliteit te leveren.” Doris bruist van energie en komt superlatieven tekort om te benadrukken hoeveel Patisserie De Rouw investeert in absolute topkwaliteit.

Pure grondstoffen
Investeren heeft De Rouw zeker gedaan. Eind mei is een nieuwe presentatieruimte/winkelatelier in gebruik genomen. Vanuit de etalage kunnen passanten en klanten de patissiers – gestoken in hagelwitte bedrijfskleding met chique schouderpailletten – aan het werk zien. “Ik kan wel zéggen dat wij alles zelf maken, maar nu kunnen mensen het voortaan ook zíen”, zo verklaart Doris. “Truffel voor truffel wordt met de hand gerold; iedere bonbon met de hand gemaakt en gevuld. De meest bijzondere taarten en smaken worden hier ontworpen. En we werken altijd vanuit de pure grondstoffen. Suikerwerken maken we helemaal zelf en we kopen uitsluitend de ‘grand cru’ onder de chocolade in. Onze werkwijze is bijzonder. Want als we willen, kunnen we veel kant-en-klaar inkopen en dat doen jammer genoeg steeds meer banketbakkers. Maar daar is hier geen sprake van!”

Modernste bakkerij in Europa
Doris krijgt bijval van Jan Willem; volgens Doris een meester in chocoladewerken. Hij vertelt: “Het is jammer dat het echte ambacht in veel banketbakkerijen aan het verdwijnen is. Wij koesteren het vak. Bovendien is dit misschien wel de modernste bakkerij in Europa.” Lyrisch wordt Jan Willem als hij begint te vertellen over het technisch vernuft. “Er is een ringleiding aangebracht met luchtdruk, een cabine filtert de lucht in de bakkerij, een warmtecabine maakt speciale bewerkingstechnieken voor chocolade mogelijk en de diverse koelingen kunnen we afzonderlijk instellen op de ideale temperatuur voor taarten en ijscreaties.” Jan Willem en collega’s waren nauw betrokken bij het ontwerp van de nieuwe winkelatelier. Doris en Arthur: “We geven medewerkers de kans om mee te denken over het bedrijf. We hebben de wensen geïnventariseerd en waar mogelijk gehonoreerd. We zijn trots op het resultaat.”

Prestigieuze prijzen
Hoe blijven Arthur en zijn team geïnspireerd? “We volgen regelmatig cursussen in binnen- en buitenland, lezen vakliteratuur en doen ook in het gewone leven ideeën op, tijdens vakanties bijvoorbeeld. Daarnaast nemen we de ruimte om te experimenteren. Zo wilden we eens Franse macarons maken; een technisch moeilijk product. Pas na een half jaar proberen waren we tevreden over het resultaat. De nieuwe bakkerij levert ook inspiratie op. We gaan exclusieve ijstaarten en nieuwe, superhippe bruidstaarten ontwikkelen. Sowieso verkopen we niets wat we zelf niet lekker vinden. Ja ja, we snoepen zelf nog steeds, het verveelt nooit!” Het ‘experimenteren’ blijft niet onopgemerkt. Arthur en zijn team winnen geregeld prestigieuze prijzen en De Rouw werd al drie keer uitgeroepen tot de beste banketbakkerij. Het paar blijft er nuchter onder: “Het leukst is toch de klant die ieder weekend twee gebakjes komt halen. Dat is echt een compliment.”

Topsport
Het echtpaar heeft twee kinderen, een dochter van 10 en een zoon van 5 jaar. Met de komst van de oudste is Doris minder gaan werken, maar nog altijd is ze zo’n 36 uur per week bezig met de zaak. Arthur’s werkweken tellen ontelbaar veel uren. Topsport noemt Doris het. Gelukkig is Arthur letterlijk een topsporter. Voorheen behoorde hij tot de Europese top in de zwemsport. Hij koos voor het patissiervak, maar zwemt nog steeds en liep vorig jaar de marathon in New York. Na jaren hard werken weet het paar dat het belangrijk is de batterij geregeld op te laden. Vier keer per jaar probeert het gezin er tussenuit te gaan. Natuurlijk zijn ze op vakantie toch met het werk bezig. “In Parijs heb je zúlke mooie patissiers”, roept Doris enthousiast. “Mooie ambachtelijke producten in dat Franse sfeertje, dat is waar we aan vast willen houden. We hoeven niet te groeien, onze droom is verwezenlijkt. En daar genieten we elke dag van.”

Lees / open het bijgevoegde bestand